Ή μ' αετούς ψηλά θα βγαίνεις να πετάς ή με φίδια όλο θα σέρνεσαι και θα κοιτάς απλά να επιβιώσεις.

 

Οἱ Προσευχὲς τῶν Ναυτικῶν

Στὸν Θανάση Καραβία

Οἱ Γιαπωνέζοι ναυτικοί, προτοῦ νὰ κοιμηθοῦν,

βρίσκουν στὴν πλώρη μία γωνιὰ ποὺ δὲν πηγαίνουν ἄλλοι

κι ὥρα πολλὴ προσεύχονται, βουβοί, γονατιστοὶ

μπρὸς σ᾿ἕνα Βούδα κίτρινο ποὺ σκύβει τὸ κεφάλι.

Κάτι μακριὰὡς τὰ πόδια τους φορώντας νυχτικά,

μασώντας οἱὠχροκίτρινοι μικροὶ κινέζοι ρύζι,

προφέρουνε μὲ τὴν ψιλὴ φωνή τους προσευχὲς

κοιτάζοντας μία χάλκινη παγόδα ποὺ καπνίζει.

 

Οἱ Κούληδες μὲ τὴ βαριὰὠχροκίτρινη μορφὴ

βαστᾶν σκυφτοὶ τὰ γόνατα κοιτώντας πάντα κάτου,

κι οἱἈράπηδες σιγοκουνᾶν τὸ σῶμα ρυθμικά,

κατάρες μουρμουρίζοντας ἐνάντια τοῦ θανάτου.

 Οἱ Εὐρωπαῖοι τὰ χέρια τους κρατώντας ἀνοιχτά,

ἐκστατικὰ προσεύχονται γεμάτοι ἀπὸἱκεσία,

καὶ ψάλλουνε καθολικὲς ᾠδὲς μουρμουριστά,

ποὺἐμάθαν ὅταν πήγαιναν μικροὶ στὴν ἐκκλησία.

Καὶ οἱἝλληνες, μὲ τὴ μορφὴ τὴ βασανιστική,

ἀπὸ συνήθεια κάνουνε, πρὶν πέσουν,

 τὸ σταυρό τους

κι ἀρχίζοντας μὲ σιγανὴ φωνὴ «Πάτερ ἡμῶν…»

τὸ μακρουλὸ σταυρώνουνε λερὸ προσκέφαλό τους.

Νίκος Καββαδίας

Κράτα με όταν πέφτω ρε, αυτό έχω ανάγκη, να σε κράτω στα ύψη όταν βγαίνω στο σκοτάδι.

Να μη μας βλέπουνε, για πάρτη μας το κάνουμε, κι αν θα πεθάνουμε για αξίες, χαμογέλασε!

Κι άσε τι λέγαμε στα δέκα μας, ο χρόνος είναι χρόνος, σοφός γιατρός, και πέρασε απ' τα μέρη μας!

Ή μ' αετούς ψηλά θα βγαίνεις να πετάς ή με φίδια όλο θα σέρνεσαι και θα κοιτάς απλά να επιβιώσεις.