"Η Ψυχή στάλθηκε στον κόσμο με τη Θεϊκή ανάσα καθώς το Πνεύμα γελούσε κι έκλαιγε. Η Ψυχή γεννήθηκε από τη χαρά και τον πόνο. Εμφυσήθηκε μέσα σε μια χούφτα χώμα.Το Θείο επρόκειτο να ζήσει μέσα σ΄ένα Πλάσμα φτιαγμένο από λάσπη...Αυτή είναι όλη η ιστορία. Βγάλε άκρη. Αλλά ακόμη και λογική, φαντασία, προσευχή, τέχνη, έρωτας, τραγούδι και σαξόφωνο δεν μπορούν να ανακαλύψουν το μυστήριο των ψυχών μας. Πολύ περισσότερο να το καταλάβουν…"
Sarah Ban Breathnach
Ξεπερνώντας τον οποιονδήποτε «Μαρκήσιο του Sade" , Κάνοντας να κοκκινίσουν όλες οι γυναίκες του κάθε λιμανιού, Φωνάζοντας ώστε τα τείχη να γκρεμίσω της Ιεριχούς, Αμφισβητώντας και τις δέκα εντολές, Ανάβοντας την κόλαση στα μάτια σου, Ανασταίνοντας τα στήθη σου, μαζί και όλους τους Αγίους, Θα σ Αγαπήσω όπως Κανείς δεν τόκανε ποτέ. Όπως ποτέ δεν τόχεις φανταστεί, μέχρι το σώμα μου να ξεψυχήσει Κι εκεί στον έβδομο ουρανό, ακόμη κι εκεί θα σ αγαπώ Ακριβώς όπως κι εγώ θα ήθελα να Αγαπηθώ
Το πιο Βασανιστικό Μαρτύριο δεν είναι η Κόλαση. Κόλαση είναι η άδεια Καρδιά.
Χαλίλ Γκιμπράν
ΖΚΕ...
8 σχόλια:
... μένει πίστις, ελπίς, αγάπη, τα τρία ταύτα, μείζων δέ τούτων η αγάπη...
θέλει δουλειά η αγάπη, η παρορμητική αγάπη εκδηλώνεται εύκολα όπως ο θυμός ,
η σοφή, η ώριμη αγάπη θέλει χρόνο και προσπάθεια...
θα τα καταφέρουμε, δεν είμαστε άλλωστε μόνοι μας...
όμορφη ανάρτηση Πιστέ μου
καλό φθινόπωρο
ταξιδιώτισσα!
ΚΑΛΟ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ ΚΑΙ ΣΕ ΣΕΝΑ ΚΑΛΗ ΜΟΥ ΤΑΞΙΔΙΩΤΙΣΣΑ!
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ.
ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΟΝΟΙ ΜΑΣ...
ΕΚ ΤΟΥ ΠΕΡΙΣΣΕΥΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΛΑΛΕΙ ΤΟ ΣΤΟΜΑ
zkcome!
Ένα ιχθυοπώλης συναντά ένα γνωστό του και ακολουθεί ο διάλογος:
- ΔΕ ΜΟΥ ΛΕΣ ΡΕ, ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΑΓΟΡΑΖΕΙΣ ΨΑΡΙΑ ΑΠΟ ΕΜΕΝΑ;
- Καταρχήν... δε μ' αρέσει ο τόνος σου...
ΚΑΛΟ ΞΗΜΕΡΩΜΑ ΦΟΥΤΖΙ ΜΟΥ!
Ιππο
Όπως στην πλατειά και ευρύχωρη αυτή γη άλλα μεν ζώα είναι ημερότερα, άλλα δε αγριότερα, έτσι και στην έκταση της δικής μας ψυχής άλλες μεν σκέψεις είναι περισσότερο παράλογες και κτηνώδεις, άλλες δε περισσότερο θηριώδεις και άγριες. Πρέπει λοιπόν να τις εξουσιάζουμε και να τις κατανικούμε και να παραδίδουμε την εξουσία τους στην ορθή κρίση. Και πώς θα μπορέσει κανείς, θα πει κάποιος, να νικήσει τη θηριώδη σκέψη; Τί λες, άνθρωπε; Εξουσιάζουμε τα λιοντάρια και εξημερώνουμε τις διαθέσεις τους, και αμφιβάλλεις αν θα μπορέσεις να μεταβάλεις τη θηριωδία της σκέψεως σε ημερότητα; Αν και στο θηρίο ενυπάρχει μεν εκ φύσεως η αγριότητα και η θηριωδία, παρά φύσιν δε η ημερότητα.
Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος
Αλλοι το γνωρίζουν καλά, το ακούν, το νιώθουν, αναγνωρίζουν την ύπαρξη του. 'Αλλοι δεν είναι σίγουροι για το τι συμβαίνει, τι τους κάνει να νιώθουν περίεργα, να θυμώνουν, να ζηλεύουν, να στεναχωριούνται ή να κλαίνε χωρίς (προφανή) λόγο. Μα αυτό το μικρό παιδί είναι εκεί, βαθιά μέσα μας, το κουβαλάμε μαζί μας. Άλλοι κρατώντας το από το χέρι κι άλλοι διώχνοντας το γιατί "ενοχλεί" και τους φέρνει σε δύσκολη θέση. Τι είναι αυτό το μικρό παιδί; Γιατί μας βασανίζει και τι θέλει από μας; Γιατί μας γεμίζει θυμό για τους γύρω μας, γιατί μας πνίγει με παράπονα και ανασφάλειες, γιατί φέρνει δάκρυα στα μάτια μας στο άκουσμα ενός τραγουδιού ή στη θέα μιας εικόνας ή ανθρώπου; Και ως πότε θα είναι μαζί μας; Δε θα ενηλικιωθεί ποτέ; Μάλλον όχι, γιατί είναι ο μικρός μας εαυτός και αυτός θα παραμείνει σε όλη την πορεία της ζωής μας. Ο μικρός μας εαυτός ο μεγαλωμένος με βιώματα δύσκολα και επίπονα, με βάρη που δεν έπρεπε να κουβαλάει, με φόβους που κανείς δεν καθυσήχασε, με αγκαλιές που ποτέ δεν έλαβε όταν τις χρειάστηκε, με "πρέπει" και κανόνες που δεν καταλάβαινε αλλά δεν είχε επιλογή να παρακούσει. Με παράπονα και ελπίδες που δεν εισακούστηκαν, με ανάγκες που κανείς δεν κατάλαβε και δεν κάλυψε, με λάθη που δε συγχωρέθηκαν. Και με πόνο πολύ, συσσωρευμένο, καταπιεσμένο που δεν εκδηλώθηκε ποτέ ώστε να επουλωθεί.Και ναι, φταίνε οι "άλλοι" που δεν κατάλαβαν, δεν προσπάθησαν, δεν ήξεραν, δεν πρόλαβαν, δεν ασχολήθηκαν, δεν ένιωσαν. Αλλά αυτά συνέβησαν σε παρελθοντικό χρόνο και δεν γίνεται να αλλάξουν πια. Το μικρό παιδί όμως είναι ακόμα εδώ και περιμένει.. Περιμένει κάποιος να το ακούσει, να το καταλάβει, να του πει "δεν πειράζει, είμαι εγώ εδώ για σένα, μη φοβάσαι", να το αγκαλιάσει σφιχτά, να το πάρει από το χέρι και να το πάει στην παιδική χαρά, μακριά από το δύσκολο κόσμο των μεγάλων. Να αναλάβει άλλος την ευθύνη των δύσκολων αποφάσεων και ρόλων. Και δεν υπάρχει κανείς άλλος από εμάς τους ίδιους να αναλάβουμε αυτό το ρόλο. Να μάθουμε να ακούμε το μικρό παιδί μέσα μας κάθε φορά που συμβαίνει κάτι που δεν μπορούμε να εξηγήσουμε. Όταν θυμώνουμε με τους άλλους, όταν νιώθουμε πως μας απορρίπτουν ή αδιαφορούν, όταν νιώθουμε πως δε μας καταλαβαίνουν, όταν νιώθουμε εντελώς μόνοι ή εγκλωβισμένοι. Το μικρό παιδί μας μιλάει και μας ζητάει βοήθεια. Η επιλογή είναι δική μας. Μπορούμε να του ρίξουμε μια σπρωξιά ακόμα, να βυθιστεί κι άλλο στο σκοτάδι και τη μοναξιά του, μαλώνοντας το γιατί παραπονιέται και δε λέει να ωριμάσει. Γιατί χαλάει την εικόνα μας. Γιατί έχουμε πια μεγαλώσει και δε γίνεται να αντιδρούμε παιδιάστικα. Γιατί δεν επιτρέπεται να μας κάνει ό,τι θέλει ένα μικρό παιδί. Και όλα αυτά ελπίζοντας πως θα καταφέρουμε να το θάψουμε τόσο βαθιά που θα πάψει να ακούγεται. Ή μπορούμε να του απλώσουμε τρυφερά το χέρι, να το καθησυχάσουμε πως εμείς είμαστε εδώ γι'αυτό και θα φροντίσουμε ώστε να μη νιώσει ποτέ ξανά μόνο και αβοήθητο. Πως θα αναλάβουμε εμείς από εδώ κι εμπρός το τιμόνι της ζωής μας και θα πάρουμε το βάρος αυτό από τους ώμους του. Και έτσι να πορευτούμε μαζί, πιασμένοι χέρι χέρι με τα αφτιά, την καρδιά και την αγκαλιά μας ανοιχτή στο μικρό παιδί που το μόνο που χρειάζεται τελικά είναι αποδοχή, κατανόηση και αγάπη. Γι'αυτό, μη θυμώνεις με τους άλλους και μη βιάζεσαι να κρίνεις. Δεν ξέρεις τι πόνο, τι παράπονα και τι φόβους κουβαλάει το μικρό παιδί μέσα τους.
Ιππο!
ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ ΚΑΙ ΤΑ ΔΥΟ...
ΜΠΡΑΒΟ ΑΔΕΡΦΗ ΜΟΥ!
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!
ΚΑΛΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ!
Ότι πιο όμορφο έχω ακούσει ποτέ....
ΜΕΓΑ ΛΑΘΟΣ. ΖΗΤΩ ΤΑΠΕΙΝΑ ΚΑΙ ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ ΣΥΓΓΝΩΜΗ.
ΣΥΓΓΝΩΜΗ.
Δημοσίευση σχολίου