Απλά Είναι τα Πράγματα...Μεγάλα Όμως τα Κρίματα...

Αυτός, που λες, ο απαλοβουτυροαναθρεμμένος
για μεγάλα μόνο πράγματα ήταν γεννημένος.
Ξεκίνησε δίπλα στο πολιτικό του τζάκι
και με την εξουσία έγινε πρεζάκι.
Γαλουχήθηκε από κάθε φιλόδοξο επιτήδειο,
μέχρι που απλώθηκε σαν κωλοβακτηρίδιο.
Σου φέρνει στο μυαλό πολλές περιπτώσεις,
την πιο βαριά απ τα σκατά διάλεξε να σηκώσεις
και νά σου ο βουλευτής σου ή ο πρωθυπουργός σου,
ο τραπεζίτης σου ή και τ αφεντικό σου.

Απλά ειν τα πράγματα και δύσκολα τα θαύματα
ή την ακούς και σε βρίσκουν τα γεράματα
ή το γιουσουφάκι γίνεσαι του αφέντη σου
για δέκα βρώμικα τάλαρα στην τσέπη σου.

Απλά ειν τα πράγματα, μεγάλα όμως τα κρίματα,
αν περιμένεις του καιρού τα γυρίσματα
θα σου θυμίζει ο απόηχος της κλάκας
δεν είσαι ήρωας, είσ ο μικρός μαλάκας.



Συνεχίζω και με το δίκιο σου θ αναρωτιέσαι
- πολύ για έξυπνος χοντρούλη μου περνιέσαι.
Ή στην καλύτερη, αν μ αγαπάς θα μου μιλήσεις
- γι αυτούς τραγούδι σου ξανά μη χαραμίσεις.
Μα δεν το κάνω γι αυτούς έχω άλλο κόλλημα.
Δυστυχώς εσύ είσαι το μεγάλο μου πρόβλημα.
Εσύ τ ανέχεσαι, μικρέ τίμιε πωλήτη,
το δικό σου υποθήκη μπήκε σπίτι
και σίγουρα δε σε γλυτώνουν τ αϊ σιχτήρια,
αυτοί πήραν ντοκτορά σα βαμπίρια.

Αυτοί αγοράζουν την ομάδα σου και τη δουλειά σου,
φτιάχνουν κανάλια και αγοράζουν τα όργανά σου,
αυτοί παίρνουν την ψήφο σου μαζί με τα όνειρά σου,
αυτοί είναι που δε βγαίνουν απ τον κουμπαρά σου,
αυτοί είναι χορήγοί σου σ έχουνε στο άντε γδύσου,
αυτοί από το γλείψιμο σε παν στο αϊ γαμήσου.



Απλά ειν τα πράγματα και δύσκολα τα θαύματα...

Άκου συμφωνεί μαζί μου κι ο απόηχος της κλάκας∙
είσαι ο νέος ήρωας, ο μικρός μαλάκας.