What did I take from you? What did you loose? ΤΙ ΕΧΑΣΕΣ; ΤΙ ΣΟΥ ΠΗΡΑΝ;

Κώστας Τριπολίτης
Ο ΠΕΡΙ ΠΡΟΔΟΣΊΑΣ ΛΌΓΟΣ

Απ’ όλα τα χρώματα της προδοσίας
ξέρε τουλάχιστον την απόχρωση που θα διαλέξεις.
Το μαύρο του μίσους;
Το πράσινο της ζήλιας;
Το κόκκινο του πάθους;
Της αρρώστιας το κίτρινο;
Το λευκό της άγνοιας…
Το γκρίζο της λογικής;
Πάντα χρειάζεται μια σημαία απελπισίας.

Όσοι σε πρόδωσαν σε πρόδωσαν.
Η ζωή έτσι είναι φτιαγμένη
με μικρές και μεγάλες προδοσίες
κάθε μέρα, κάθε στιγμή.
Κράτησέ τες σαν σκληρή ανάμνηση
και τιμώρησε με την πιο βαριά λήθη τον προδότη.
Είναι βέβαιο πως και αυτός το ίδιο θα κάνει.

Δεν είναι μοναχικό άθλημα η προδοσία.
Έχει συναθλητές πλήθος:
Τα πολλά λόγια. Τις μεγάλες υποσχέσεις. Τις μισές πράξεις. Τα γυάλινα όνειρα.
Έχει φίλαθλους θεατές που χειροκροτούν το ευγενές πάθος και την προσπάθεια
και που εκτιμούν απολύτως το τελικό αποτέλεσμα:

Την προδοσία να τερματίζει πριν απ’ τον προδότη.
Τον προδότη να τερματίζει μετά τον προδιδόμενο.
Με ή χωρίς στεφάνι, μετάλλια ή και αργύρια.



Ο προδότης είναι πάντα κάποιος που σου μοιάζει
και σε προδίδει γιατί δεν πιστεύει ότι του μοιάζεις εσύ
αφού δεν είχες την προνοητικότητα να τον προδώσεις πρώτος
να του προσφέρεις το άλλοθι ότι σε πρόδωσε αμυνόμενος.

Υπάρχει κάποτε και η νοσταλγία της προδοσίας.
Η νοσταλγία για τις προσδοκίες που δεν εκπληρώθηκαν.
Η νοσταλγία γι αυτό που ήσουν γι αυτό που άξιζες να προδοθείς.
Και το κατάλαβες αργά.

Το μέλλον δεν προδίδει ποτέ γιατί δεν έχει ακόμη υπάρξει.
Εν τούτοις, πάντα μπορεί να ελπίζει κανείς.