ΝΙΤΣΕ.
Σʼ ένα απόμακρο ορεινό χωριό, πέθανε ο αρχηγός του χωριού και η αρχηγία πέρασε στο γιο του. Ως τότε, οι άνθρωποι είχαν ζήσει πολλά χρόνια κάτω από τον έλεγχο μιας πελώριας σκιάς πάνω από το χωριό. Όποτε επιχειρούσε κάποιος να ελευθερωθεί, αυτή η μεγάλη σκιά εμφανιζόταν με βροντερή φωνή που αντηχούσε σʼ όλο το βουνό. Οι χωρικοί πάντοτε υποχωρούσαν στη θέα αυτής της σκοτεινής εικόνας. Ο νεαρός, που ήταν τώρα αρχηγός, συνειητοποίησε ότι είχε έρθει η ώρα να αντιμετωπίσει αυτό το τέρας. Βγήκε έξω με μια ομάδα χωρικών και, μόλις εμφανίστηκαν στην άκρη του χωριού, παρουσιάστηκε η τεράστια σκιά. Αυτοί οπισθοχώρησαν τρομαγμένοι.
Ο νεαρός παρατήρησε πως η σκιά έγινε μεγαλύτερη και η φωνή δυνατότερη καθώς υποχωρούσαν. Σταμάτησε και τότε έκανε ένα γενναίο βήμα προς το μέρος της σκιάς.
Φάνηκε να γίνεται ελαφρά μικρότερη. Έκανε ακόμα ένα βήμα, και η άποψή του επιβεβαιώθηκε: η σκιά έγινε μικρότερη και η φωνή λιγότερο ισχυρή.
Συνέχισε να κινείται προς αυτή, μέχρι που στα πόδια του βρισκόταν η πηγή της σκιάς. Σήκωσε αυτό το μικρό εφήμερο αντικείμενο στο χέρι του και ρώτησε:
-«Ποιός είσαι;»
-«Ο Φόβος», ήταν η αδύναμη, ανίσχυρη απάντηση.
Ο νέος έκλεισε το χέρι του κι ο Φόβος εξαφανίστηκε ολότελα...
8 σχόλια:
Η ιστορία μιλάει για έναν ορειβάτη,που θέλησε να σκαρφαλώσει στο ψηλότερο βουνό.
Η νύχτα έπεσε βαριά και ο άνδρας δεν έβλεπε τίποτα, όλα ήταν μαύρα.
Το φεγγάρι και τα άστρα είχαν καλυφθεί από σύννεφα.
Καθώς ο άνδρας ανέβαινε, γλίστρησε λίγο πριν την κορυφή του βουνού και έπεσε στο κενό με μεγάλη ταχύτητα.
Ο ορειβάτης πού το μόνο πού έβλεπε καθώς έπεφτε ήταν μαύρες κουκίδες, είχε την τρομερή αίσθηση της βαρύτητας να τον τραβά.
Συνέχισε να πέφτει και σε εκείνες τις στιγμές του μεγάλου φόβου, ήρθαν στο μυαλό του όλα τα καλά και τα άσχημα επεισόδια της ζωής του, σκεφτόταν τώρα, το πόσο κοντά στο θάνατο ήταν, όταν ξαφνικά ένιωσε το σκοινί πού ήταν δεμένο στη μέση του να τον τραβά δυνατά.
Το σώμα του ορειβάτη κρεμόταν πλέον στον αέρα, μόνο το σχοινί τον κρατούσε ζωντανό.
Εκείνη τη στιγμή της αμηχανίας και καμιάς άλλης επιλογής, φώναξε:
-Θεέ μου, βοήθησέ με....
Ξαφνικά, μια βαθειά φωνή προερχόμενη από τον ουρανό απάντησε:
*Τί θέλεις να κάνω..;
-Σώσε με, Θεέ μου.
*Αληθινά, νομίζεις ότι μπορώ να σε σώσω..;
-Βέβαια, πιστεύω ότι Εσύ μπορείς..!
*Τότε, κόψε το αχοινί που είναι δεμένο στη μέση σου.
Στο σημείο αυτό σκέφτηκα:
Θεέ μου, τι ζητάς από αυτόν τον άνθρωπο; Είναι δυνατόν να του ζητάς να κόψει το σκοινί, το μόνο πράγμα πού τον κρατάει ζωντανό..;
Εγκατέλειψα γρήγορα αυτές τις σκέψεις και έβαλα τον εαυτό μου στη θέση του ορειβάτη.
Αλήθεια, εγω τί θα έκανα;
Η ομάδα διάσωσης, την άλλη μέρα, είπε ότι ένας ορειβάτης βρέθηκε πεθαμένος, παγωμένος και το σώμα του κρεμόταν από ένα σχοινί. Τα χέρια του κρατούσαν σφιχτά το σχοινί ''μόνο 3 μέτρα'' πάνω από το έδαφος....
"THINK....
Ευχαριστώ την Εύα για την εμπνευσμένη ιστορία!
Καλό βράδυ Μπράδερ
Αγ. 2,15 Και τώρα ανερευνήσατε με προσοχήν τας καρδίας σας, την εσωτερικήν και εξωτερικήν αναστροφήν σας, δια το χρονικόν διάστημα από την ημέραν αυτήν και προηγουμένως, πριν δηλαδή αρχίσετε να κτίζετε τον ναόν του Κυρίου,
Αγ. 2,16 δια να ιδήτε, ποίοι προηγουμένως υπήρξατε, τότε που ερρίπτατε στον αγρόν πλήθος κριθής είκοσι σάκκων και εθερίζατε το ήμισυ, δέκα σάκκους κριθής. Τοτε που εισήρχεσθε στο υπολήνιον, δια να αντλήσετε πενήντα μετρητάς οίνου, και εβλέπατε ότι υπήρχον είκοσι μόνον.
Αγ. 2,17 Λοιπόν σας λέγω, ότι αυτό έγινε, διότι σας εκτύπησα με αφορίαν των πεδιάδων σας, και με καταστροφάς από καυστικούς ανέμους. Με χάλαζαν κατέστρεψα όλα τα έργα των χειρών σας. Εν τούτοις σεις δεν ηθελήσατε να επιστρέψετε εν μετανοία εις εμέ, λέγει ο Κυριος.
Αγ. 2,18 Προσέξατε, λοιπόν, και εξετάσατε καλά τας καρδίας σας από την σημερινήν ημέραν και πέραν, από την εικοστήν τετάρτην ημέραν του ενάτου μηνός, μέχρι της ημέρας κατά την οποίαν είχε θεμελιωθή ο ναός του Κυρίου• προσέξατε καλά.
Αγ. 2,19 Το αλώνι σας δεν είχε γνωρίσει θημωνίες σιταριού, ούτε το αμπέλι σας, ούτε οι συκιές σας, ούτε οι ροδιές σας, ούτε αι ελαίαι σας παρήγαγαν καρπόν. Αλλά από την ημέραν αυτήν και πέραν, θα σας ευλογήσω.
Αγ. 2,20 Ωμίλησε πάλιν ο Κυριος στον προφήτην Αγγαίον την εικοστήν τετάρτην ημέραν του ιδίου μηνός και είπεν•
Αγ. 2,21 Ειπέ προς τον Ζοροβάβελ, τον υιόν του Σαλαθιήλ, τον καταγόμενον από την φυλήν του Ιούδα, τα εξής• εγώ σείω τον ουρανόν και την γην, την θάλασσαν και την ξηράν.
Αγ. 2,22 Θα καταστρέψω θρόνους βασιλέων, θα εξολοθρεύσω στρατιωτικάς δυνάμεις εκείνων, που βασιλεύουν εις τα έθνη. Θα καταστρέψω άρματα και αναβάτας• ίπποι και ιππείς θα πέσουν κάτω και ο καθένας θα φονεύη με την ρομφαίαν τον αδελφόν του.
Αγ. 2,23 Κατά την ημέραν όμως εκείνην, λέγει Κυριος ο παντοκράτωρ, θα πάρω σε τον Ζοροβάβελ, τον υιόν του Σαλαθιήλ, τον δούλον μου, λέγει ο Κυριος, και θα σε θέσω εις ασφάλειαν ως πολύτιμον σφραγίδα, διότι σε έχω εκλέξει, λέγει ο Κυριος ο παντοκράτωρ.
ΚΡΙΣΗ ΕΊΝΑΙ ΘΑ ΠΕΡΆΣΕΙ.
ΙΩΑΝΝΗΣ
BornGR
ΠΟΛΥ ΚΑΛΗ ΙΣΤΟΡΙΑ...ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΜΠΡΑΔΕΡ,ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΥΑ ΠΟΥ ΤΗΝ ΜΟΙΡΑΣΤΗΜΕ ΜΑΖΙ ΣΟΥ-ΜΑΣ...
ΚΑΛΟ ΒΡΑΔΥ-ΚΕΡΝΑΣ ΠΟΤΑΚΙ;
ΙΩΑΝΝΗΣ
ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΜΠΡΑΔΕΡ ΙΩΑΝΝΗ,ΣΗΜΑΝΤΙΚΕΣ...
ΠΟΙΟΣ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΡΑΓΕ Ο ΖΟΡΟΒΑΒ-ΕΛ;
ΚΑΚΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ!
ΦΟΒΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΝ ΤΗ ΑΓΑΠΗ, ΑΛΛ Η ΤΕΛΕΙΑ ΑΓΑΠΗ ΕΞΩ ΔΙΩΚΕΙ ΤΟΝ ΦΟΒΟΝ. ΔΙΟΤΙ Ο ΦΟΒΟΣ ΕΧΕΙ ΚΟΛΑΣΙΝ ΚΑΙ Ο ΦΟΒΟΥΜΕΝΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΕΤΕΛΕΙΩΜΕΝΟΣ ΕΝ ΤΗ ΑΓΑΠΗ.
zkcome
FEARは地獄です
ΚΑΛΟ ΒΡΑΔΥ ΦΟΥΤΖΙ ΜΟΥ!
Άλλη εκδοχή της Ιστορίας!
Ένας ορειβάτης, κοντεύει να φτάσει στην κορυφή του βουνού, αλλά λίγο πριν φτάσει γλιστράει και πέφτει στο κενό. Για καλή του τύχη όμως πιάνεται από ένα κλαδί και αρχίζει να φωνάζει:
- Βοήθεια...
με ακούει κανείς;
Δεν παίρνει καμία απάντηση. Πιο δυνατά αυτή τη φορά:
- Βοήθεια...βοήθεια με ακούει κανείς;
- Σε ακούω τέκνον μου. Μην φοβάσαι είμαι δίπλα σου.
Άφησε τα χέρια σου ελεύθερα και 2 άγγελοι θα σε οδηγήσουν σε 'μένα.
Και ξαναφωνάζει φοβισμένος ο ορειβάτης:
- Μ' ακούει κανείς άλλος;
Στην Υγειά μας Μπράδερ
BornGR
ΚΑΛΟ ΜΠΡΟ...ΕΙΣ ΥΓΕΙΑΝ....
Δημοσίευση σχολίου