Κάθε άνθρωπος θεωρεί τα όρια του δικού του οπτικού πεδίου σαν τα όρια του κόσμου.

Τα γράμματα στα αυλάκια αποκαλύπτουν μια αρχαία ιστορία 12 χιλιάδων ετών με ιπτάμενα αντικείμενα που συντρίφθηκαν σε αυτά τα βουνά.
Στα σύνορα της Κίνας και του Θιβέτ στα απομακρυσμένα βουνά Baian-Kara-Ula μια πραγματικά εντυπωσιακή ανακάλυψη είχε γίνει το 1930 κατά τη διάρκεια της εξερεύνησης αλληλένδετων σηράγγων. Μια ομάδα από Κινέζους αρχαιολόγους,με καθηγητή τον Chu Pu Tei είχε την εξερεύνηση των σπηλαίων όταν ήρθαν σε μια σειρά από πολύ ασυνήθιστα αλλά όμορφα τοποθετημένα σε χώρους ταφής που περιείχαν σκελετούς πλασμάτων με ψηλόλιγνους φορείς και δυσανάλογα τεράστια κρανία.
Στο εσωτερικό των σπηλαίων βρήκαν σκελετούς με υπερβολικά μεγάλα κεφάλια και μικροσκοπικά σώματα. Κοντά τους υπήρχαν και 176 κυκλικές πέτρινες πλάκες (Dropa stones), που στο κέντρο κάθε μιας υπήρχε μια τρύπα από την οποία ένα σπειροειδή αυλάκι απλωνόταν στην περίμετρο με ορισμένους χαρακτήρες γραμμένους μέσα σε αυτό.
Εμπειρογνώμονες των αρχαίων γραφών με επικεφαλή τον καθηγητή του Πανεπιστημίου του Πεκίνου Zum Umniu, κατάφεραν να αποκρυπτογραφήσουν μετά από δύο δεκαετίες αρκετές επιγραφές από τις πλάκες.
Επιπλέον, τα τοιχώματα του σπηλαίου ήταν καλυμμένα με εικόνες από την ανατολή του ηλίου, το φεγγάρι και τα αστέρια, με πολλές ζωγραφισμένες κουκκίδες που έμοιαζαν με μικρά αντικείμενα, που σιγά-σιγά πλησίαζαν τα βουνά και την επιφάνεια της γης.