Μα κάπου στο βάθος βλέπεις ένα φως,ρωτάς γιατί, ο δρόμος κλειστός
πίσω το τέρμα, μπροστά ο γκρεμός
γι αυτό διαλέγω να ζήσω εκτός.
Τι έχει γίνει ο κόσμος ψυχρός,
περνάνε οι μέρες αλλάζει ο καιρός,
και μέσα στα ίσως να ψάχνω το πώς
και η χαρά μου να ζει προσεχώς.
Στο ταξίδι της ζωής μου πάντα μόνος ναυπηγός
μ' ένα σκαρί σημαδεμένο, σταυρωμένος σαν Χριστός
πληγές αγκάθια από τα λάθη που είναι πάνω μου καρφιά
στην τελευταία προσευχή στρέφω το βλέμμα μου ψηλά
ξέρω καλά πικρό ποτήρι πως θα πρέπει να πιώ
δοκιμασίες μιας ζωής, θα φτιάχνουν πάνω μου σταυρό
και στο βάθος του μυαλού μου χαραγμένη μια ευχή
να' χω πάντα φυλαχτό μου μια κρυφή προσευχή...
Τόσα χρόνια χαμένο παιχνίδι στη σκακιέρα τους πιόνια,τόσα χρόνια περιμένω τον ήλιο να λιώσει τα χιόνια,
τόσα χρόνια ταγμένοι στο σήμερα στο τότε στο τώρα,
τόσα χρόνια να κλαίει η γη το χαμένο της χρώμα
θυμάμαι φωνές που γίναν σιωπήθυμάμαι τα λόγια που άνοιγαν πληγή.
Που είναι τα όνειρα που να χουν κρυφτεί
που είναι η ελπίδα χαμένη και αυτή,
που είναι το γέλιο που είναι η ζωή,
σκόρπιες λέξεις, Κρυφή προσευχή
6 σχόλια:
όμορφοι στίχοι-τραγούδι-φωνή
καλημέρα Πιστέ φίλε μου
ταξιδιώτισσα
ΛΕΓΕΙ ΠΡΟΣ ΑΥΤΟΝ Ο ΙΗΣΟΥΣ ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ Η ΟΔΟΣ ΚΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΚΑΙ Η ΖΩΗ ΟΥΔΕΙΣ ΕΡΧΕΤΑΙ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΕΙΜΗ ΔΙ ΕΜΟΥ.
Αυτά λάλησε ο Ιησούς και, αφού σήκωσε τα μάτια του στον ουρανό, είπε: «Πατέρα, έχει έρθει η ώρα. Δόξασε τον Υιό σου, για να δοξάσει ο Υιός εσένα, καθώς του έδωσες εξουσία σε κάθε σάρκα, ώστε σε όλους όσους του έχεις δώσει να δώσει σ' αυτούς ζωή αιώνια. Και αυτή είναι η αιώνια ζωή: το να γνωρίζουν εσένα, το μόνο αληθινό Θεό, και αυτόν που απέστειλες, τον Ιησού Χριστό. Εγώ σε δόξασα πάνω στη γη, αφού τελείωσα το έργο που μου έχεις δώσει να κάνω. Και τώρα δόξασέ με εσύ, Πατέρα, κοντά στον εαυτό σου με τη δόξα που είχα κοντά σου προτού να υπάρχει ο κόσμος.
Φανέρωσα το όνομά σου στους ανθρώπους που μου έδωσες από τον κόσμο. Δικοί σου ήταν και σ' εμένα τους έδωσες και το λόγο σου τον έχουν τηρήσει. Τώρα έχουν γνωρίσει ότι όλα όσα μου έχεις δώσει είναι από εσένα. Γιατί τα λόγια που μου έδωσες τους τα έχω δώσει, και αυτοί τα έλαβαν και γνώρισαν αληθινά ότι εξήλθα από εσένα, και πίστεψαν ότι εσύ με απέστειλες. Εγώ γι' αυτούς παρακαλώ. Δεν παρακαλώ για τον κόσμο, αλλά γι' αυτούς που μου έχεις δώσει, επειδή είναι δικοί σου. Και όλα τα δικά μου είναι δικά σου και τα δικά σου δικά μου, και έχω δοξαστεί μέσω αυτών. Και δεν είμαι πια στον κόσμο, ενώ αυτοί είναι στον κόσμο, κι εγώ έρχομαι προς εσένα. Πατέρα άγιε, τήρησέ τους στο όνομά σου που μου έχεις δώσει, για να είναι ένα καθώς εμείς. Όταν ήμουν μαζί τους, εγώ τους τηρούσα στο όνομά σου [αυτούς] που μου έχεις δώσει, και τους φύλαξα, και κανείς από αυτούς δε χάθηκε παρά μόνο ο γιος της απώλειας, για να εκπληρωθεί η Γραφή. Τώρα, όμως, προς εσένα έρχομαι, και αυτά τα λαλώ μέσα στον κόσμο, για να έχουν τη χαρά τη δική μου ολοκληρωμένη μέσα τους. Εγώ τους έχω δώσει το λόγο σου, και ο κόσμος τούς μίσησε, γιατί δεν είναι από τον κόσμο καθώς εγώ δεν είμαι από τον κόσμο. Δεν παρακαλώ να τους πάρεις από τον κόσμο, αλλά να τους φυλάξεις από τον Πονηρό. Από τον κόσμο δεν είναι καθώς εγώ δεν είμαι από τον κόσμο. Αγίασέ τους μέσω της αλήθειας. ο λόγος ο δικός σου είναι αλήθεια. Καθώς εμένα απέστειλες στον κόσμο κι εγώ απέστειλα αυτούς στον κόσμο. Και για χάρη τους εγώ αγιάζω τον εαυτό μου, για να είναι και αυτοί αγιασμένοι μέσα στην αλήθεια.
Και δεν παρακαλώ γι' αυτούς μόνο, αλλά και για εκείνους που πιστεύουν μέσω του λόγου τους σ' εμένα: να είναι όλοι ένα, καθώς εσύ, Πατέρα, είσαι μέσα μου κι εγώ μέσα σου, έτσι και αυτοί να είναι [ένα] μέσα μας, για να πιστεύει ο κόσμος ότι εσύ με απέστειλες. Κι εγώ τη δόξα που μου έχεις δώσει τους την έχω δώσει, για να είναι ένα καθώς εμείς είμαστε ένα. Εγώ μέσα τους κι εσύ μέσα μου, για να είναι τελειοποιημένοι σε ένα, ώστε να καταλαβαίνει ο κόσμος ότι εσύ με απέστειλες και ότι τους αγάπησες καθώς εμένα αγάπησες.
Πατέρα, αυτοί που μου έχεις δώσει, θέλω όπου είμαι εγώ κι εκείνοι να είναι μαζί μου, για να βλέπουν τη δόξα τη δική μου που μου έχεις δώσει, γιατί με αγάπησες πριν από τη δημιουργία του κόσμου.
Πατέρα δίκαιε, αν και ο κόσμος δε σε γνώρισε, εγώ όμως σε γνώρισα, και αυτοί γνώρισαν ότι εσύ με απέστειλες. Και γνώρισα σ' αυτούς το όνομά σου και θα τους το γνωρίζω, για να είναι η αγάπη με την οποία με αγάπησες μέσα τους κι εγώ να είμαι μέσα τους».
Προς Βασίλειον
Τίμιος Σταυρός 23/7/1977
Αγαπητέ μου αδελφέ κύριε Βασίλειε,
«Χαίρε εν Κυρίω»
Διάβασα το βιβλίο σας [και], αν και εγώ δεν είμαι αρμόδιος, θα σας πω το λογισμό μου επάνω σ’ αυτά που μου γράφετε, μια που το ζητάτε.
Κατ’ αρχάς ο τίτλος του βιβλίου «Ψυχολογία» [1] δεν μου άρεσε.
Μέσα έχει πολλά καλά – και πολύ θα βοηθήσουν τους νέους- αλλά και πολλά από αυτά, εάν δεν τα γνώριζαν οι νέοι ( τα λέγατε μόνο στους εκπαιδευτικούς ), θα βοηθούσαν καλύτερα.
Επίσης, εάν περισσότερο τα παρουσιάζετε τα πράγματα πνευματικά –παρά επιστημονικά- θα βοηθιόντουσαν πιο θετικά (με το να συλλάβουν το βαθύτερο νόημα της ζωής) να έλθη η Θεία Χάρις με τη θεία παρηγοριά, για να νοιώθουν χαρούμενα τα παιδιά και να μην καταφεύγουν σε χαμηλές και μάταιες χαρές, που δεν ξεδιψάνε την ψυχή, αλλά την καίνε περισσότερο.
Ο άνθρωπος, που δεν πιστεύει στο Θεό και στη μέλλουσα αιώνια ζωή, καταδικάζει αιώνια τη ψυχή του, και μένει απαρηγόρητος και σ’ αυτή τη ζωή. Νομίζω ότι όλη η προσπάθεια πρέπει να γίνη σ’ αυτή την κατεύθυνση∙ διότι βλέπουμε σχεδόν όλη την Ευρώπη που διέθεσε όλη την επιστήμη (την ανθρώπινη γνώση), για να διορθώση [δήθεν] την εικόνα του Θεού∙ αλλά για να μην είναι [ενν. επειδή δεν είναι] οι ίδιοι (σχεδόν όλοι) στραμμένοι προς τον Θεόν, και [για] να [μη] ζητάνε και την θεία Του επέμβαση, ταλαιπωρούνται συνέχεια, και ταλαιπωρούν συνέχεια μικρούς και μεγάλους∙ και από την φύση [Εννοεί, το φυσικό περιβάλλον], την οποία σιγά-σιγά παραμορφώνουν, άρχισαν να παραμορφώνουν και τους ανθρώπους, και να τους «περιποιούνται» στα ψυχιατρεία με ηλεκτροσόκ. Ο Θεός να μας ελεήση.
Συγχώρεσέ με, τα γράφω με πόνο, γιατί βλέπω την καημένη την νεολαία εγκαταλειμμένη από πνευματικούς, γιατί οι περισσότεροι [πνευματικοί] ασχολούνται με την πρόνοια (ενώ υπάρχει η κοινωνική πρόνοια και κάνει πιο καλύτερα τη δουλειά της στον τομέα αυτό), και το έργο του πνευματικού (δυστυχώς), το κάνουν ψυχίατροι [2], που οι περισσότεροι δεν παραδέχονται ψυχή, ή την παραδέχονται με τον δικό τους τρόπο, και να μην αναγνωρίζουν (ενν: δεν αναγνωρίζουν) την αξία της ψυχής, που μια ψυχή αξίζει περισσότερο από όλον τον κόσμο, καθώς μα λέει ο Χριστός.
Εάν δεν υπήρχαν και τα ψυχολογικά βιβλία, θα έχουμε λιγότερες αυτοκτονίες, γιατί πολλοί που τα διαβάζουν, καταδικάζουν τον εαυτό τους, ενώ η χάρις του Θεού διώχνει και τα κληρονομικά και σκορπάει και χαρά.
Εάν το επανεκδώσετε, δώστε «τα πρωτεία στα Αναστάσιμα».
Με πολλή αγάπη Χριστού
Ο αδελφός σας
Μον. Παϊσιος
Η ανθρώπινη γνώση πήγε ενάντια στην Θεία Γνώση......τα αποτελέσματα μέσα στην παρουσίασή σου Αδερφέ μου, Πονούν.
Ο Θεός μαζί μας
ταξιδιώτισσα
ΟΜΟΡΦΟΙ ΕΙΝΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙ....
ΚΑΛΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΚΑΛΗ ΜΟΥ ΤΑΞΙΔΙΩΤΙΣΣΑ!
zkcome
Εγώ γι' αυτούς παρακαλώ. Δεν παρακαλώ για τον κόσμο, αλλά γι' αυτούς που μου έχεις δώσει, επειδή είναι δικοί σου.
ΑΥΤΟΙ ΘΑ ΦΥΛΑΧΘΟΥΝ....
ΓΡΑΦΕΙΣ ΦΟΥΤΖΙ ΜΟΥ.....
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ ΚΑΙ ΖΚΕ....
BornGR
ΒΛΕΠΕΙ....ΑΚΟΥΕΙ....ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ....
ΕΝΕΡΓΕΙ....ΚΑΛΕΙ....ΚΑΙ ΕΡΧΕΤΑΙ....
ΚΑΛΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ ΑΔΕΡΦΕ ΜΟΥ.
Ο ΘΕΟΣ ΕΙΝΑΙ ΜΑΖΙ ΜΑΣ ,ΚΑΙ ΟΛΑ ΘΑ ΑΛΛΑΞΟΥΝ.....
Δημοσίευση σχολίου