Μη Ψωνίζεσαι Εσύ Κατέχεις «όποιος χτίζει ξέρει και να γκρεμίζει».

 

Γνωστά τα κόλπα σας κομματικοδουλεύτρες,

μεταλαγμένες της προόδου σαγηνεύτρες.

Οι συνέταιροι, της εξουσίας τα μοβόρια,

του συνένοχου κι ανήμπορου λαού τα αποσπόρια.

Απόψε τα πετάω όλα στο ίδιο καζάνι

τα ίδια καθίκια είναι όλοι τους οι ψυχοπλάνοι,

χωρίς ευγένεια στης ντροπής τους δραγουμάνους

σκίζω τα φιρμάνια τους και τους πορτολάνους

και μ’ όση δύναμη έχω στο στερνό μου ζάλο

κάνω τα λόγια μου ένα μικρό σινιάλο

«Θα μπορούσες» μου λες, «την οργή σου να κρύψεις

γιατι θίγονται πολιτικές υπολήψεις,

ιστορίες παραδόσεις αίμα κι αγώνες»

μ’ άλλοι τα προδώσαν αυτά για να γίνουν ηγεμόνες.

Κηδεμόνες, του μίσους λεχώνες,

θεατρώνες σε ιδεολογικούς ερειπιώνες,

σε τοξικά πολιτικούς ορνιθώνες,

φλώροι που ονειρεύονται αγχόνες.

Πριμαντόνες με πειραγμένες ορμόνες,

έχουνε προμαχώνες τα κινητά και τις οθόνες.

Μη ψωνίζεσαι ν’ απέχεις

η λευτερια μοναχά σ’ οπλίζει.

Μη χαρίζεσαι ν’ αντέχεις

να πολεμάς απ’ το δικό σου μετερίζι.

Μη ψωνίζεσαι εσύ κατέχεις

«όποιος χτίζει ξέρει και να γκρεμίζει».

Μην αφήνεσαι να προσέχεις

να ‘σαι δίπλα μόνο σ’ όποιον λυγίζει.