Όλα Φτάνουν Στην Ωρα Τους Για Εκείνους Που Ξέρουν Να Περιμένουν...ΖΚΕ...

 

 

Πολιτική χωρίς Χριστό: Μια επικίνδυνη αυταπάτη.

 

 

Η ευθύνη του πολίτη και η αφωνία των πνευματικών ταγών(Γιάννης Καλαϊτζίδης)

  

Αν ζητούμε από τους ηγέτες να πιστεύουν, δια των έργων, στον Χριστό, τότε πρέπει πρώτα να ρωτήσουμε τον εαυτό μας: εμείς τι ζητούμε από την πολιτική; Ποια είναι τα κριτήρια με τα οποία επιλέγουμε τους άρχοντές μας;

Ο σύγχρονος ψηφοφόρος, κουρασμένος και απογοητευμένος από χρόνια υποκρισίας, συχνά καταφεύγει στην απάθεια ή στη διαμαρτυρία χωρίς προσευχή και διάκριση. Μα η απάθεια είναι συνενοχή, και η διάκριση δεν έρχεται χωρίς πνευματική καλλιέργεια. Δεν μπορούμε να ζητούμε Χριστιανούς πολιτικούς, όταν εμείς ως πολίτες δεν ζούμε χριστιανικά.

Η πολιτική καθρεφτίζει την κοινωνία. Και η κοινωνία καθρεφτίζει τη βαθύτερη πνευματική της κατάσταση.

Πού είναι οι ταγοί της πίστης;

Σε αυτή τη σύγχυση, μια θλιβερή πραγματικότητα προβάλλει: η Εκκλησία —όχι ως Σώμα Χριστού, αλλά ως θεσμός— σιωπά. Ή, χειρότερα, ευλογεί χωρίς να ελέγχει. Δεν είναι λίγοι εκείνοι που προσέρχονται στους ναούς προεκλογικά, σταυροκοπιούνται μπροστά στις κάμερες, και μετά νομοθετούν ενάντια στην πίστη, τη ζωή, την οικογένεια, την ηθική.

Και τότε γεννάται το ερώτημα: Πού είναι η φωνή του Επισκόπου; Του Πνευματικού; Του Μοναχού που κάποτε καυτηρίαζε την αδικία και έβγαινε μπροστά;

Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, αιώνες πριν, το είχε θέσει με καθαρότητα:

«Οὐδεμία ἐστὶν ἀρχὴ ἀρχὴ, ἐὰν μὴ ἀρχὴν ἔχῃ Θεόν.»
Δηλαδή: Καμιά εξουσία δεν είναι αληθινή εξουσία, αν δεν έχει πάνω της ως εξουσία τον Θεό.

Πώς λοιπόν δεχόμαστε ηγέτες που ομολογούν πίστη στα λόγια, αλλά νομοθετούν χωρίς Θεό; Που αποθεώνουν τον σχετικισμό, τη “νεωτερικότητα”, την “προοδευτικότητα”, ενώ αποδομούν τα ιερά και τα όσια αυτού του τόπου;

Η ελπίδα δεν πέθανε

Κι όμως, δεν πρέπει να πέσουμε σε απελπισία. Η ιστορία της Εκκλησίας και του Γένους μας είναι γεμάτη φωτεινά παραδείγματα ηγετών που δεν δίστασαν να πορευτούν με Σταυρό και Ευαγγέλιο. Ηγέτες που προσεύχονταν πριν μιλήσουν, που νηστεύαν πριν αποφασίσουν, που δεν υπολόγισαν πολιτικό κόστος, γιατί λογοδοτούσαν πρώτα στον Θεό.

Αυτοί δεν είναι “ρομαντικά παραδείγματα”. Είναι ο φάρος. Και αν λείπουν σήμερα, δεν είναι γιατί ο Θεός δεν τους δίνει· είναι γιατί η κοινωνία δεν τους ζητά.

Καιρός, λοιπόν, να το πούμε καθαρά:

Δεν ζητούμε πολιτικούς που είναι “χριστιανοί”. Ζητούμε πολιτικούς που ζουν χριστιανικά.

Που ζουν με φόβο Θεού, με ταπείνωση, με συνείδηση. Που βλέπουν το αξίωμα ως ευθύνη και όχι ως εξουσία. Που, όταν λένε “υπηρέτης του λαού”, να το εννοούν κυριολεκτικά, γιατί πρώτα είναι υπηρέτες του Θεού.

Ας μην αρκούμαστε, λοιπόν, σε όμορφα λόγια και “πιστοποιητικά” πίστης.
Ας κοιτάξουμε τα έργα.
Γιατί, όπως είπε και ο Κύριος:

«Ἀπὸ τῶν καρπῶν αὐτῶν ἐπιγνώσεσθε αὐτούς.»
(Ματθ. 7,16)

https://www.triklopodia.gr/%cf%80%ce%bf%ce%bb%ce%b9%cf%84%ce%b9%ce%ba%ce%ae-%cf%87%cf%89%cf%81%ce%af%cf%82-%cf%87%cf%81%ce%b9%cf%83%cf%84%cf%8c-%ce%bc%ce%b9%ce%b1-%ce%b5%cf%80%ce%b9%ce%ba%ce%af%ce%bd%ce%b4%cf%85%ce%bd%ce%b7/ 

 

 

 

 

 ΖΕΙ ΚΥΡΙΟΣ Ο ΘΕΟΣ...ΖΚΕ

 

 

 

 

ΝΤΟΥΓΚΙΝ: Η Σύγχρονη Δύση έχει Παρανοήσει & Μετατρέπεται σε μια Επικίνδυνη Απειλή για όλη την Ανθρωπότητα!

 

 

 

Γράφει ο Αλεξάντερ Ντούγκιν

Η ιδέα να ασκηθεί πίεση στη Ρωσία με απειλές με τη μεταφορά πυραύλων Tomahawk στο Κίεβο είναι η χειρότερη και πιο αποκρουστική πρωτοβουλία του Τραμπ.

Στις ΗΠΑ — στο Σικάγο, στο Ιλινόι και σε άλλες πολιτείες — βρίσκεται σε εξέλιξη ένας πλήρης εμφύλιος πόλεμος ανάμεσα στις αριστερές μαρξιστικές-τρανσέξουαλ-furry-διεστραμμένες δυνάμεις από τη μία πλευρά, και την Υπηρεσία Μετανάστευσης και Τελωνείων (ICE) από την άλλη. Οι μαρξιστές-τρανσέξουαλ προς το παρόν κερδίζουν, επιτιθέμενοι αδίστακτα στους υπαλλήλους της υπηρεσίας με λέιζερ και πετώντας τους σκουπίδια, αλλά σύντομα θα μπουν στη μάχη και τα όπλα. Στην Αμερική, μπορεί να τα αγοράσει ο καθένας — ακόμη και οι furries. [* φούρι = Οι λάτρεις των ζωικών χαρακτήρων με ανθρώπινα χαρακτηριστικά, ιδιαίτερα ενός ατόμου που ντύνεται με την ενδυμασία ενός τέτοιου χαρακτήρα ή χρησιμοποιεί ένα ως Άβαταρ στο διαδίκτυο.]

Το Δημοκρατικό Κόμμα — κυβερνήτες και δήμαρχοι — στέκεται σταθερά στο πλευρό των τρανσέξουαλ. Αυτοί είναι τα τάγματα εφόδου τους: οι Antifa, οι οικολογικοί-περιβαλλοντολόγοι-πράσινοι ακτιβιστές, οι μαχητές της θετικής στάσης απέναντι στο σώμα, (του body positivity), οι τοξικομανείς, οι παράνομοι μετανάστες και οι περιθωριακοί των πόλεων. 

Ο Τραμπ στέλνει ομοσπονδιακά στρατεύματα για να υποστηρίξουν την υπηρεσία μετανάστευσης.

Οι ακτιβιστές δικαστές παίρνουν το μέρος των τρανσέξουαλ. Μπλοκάρουν όλες τις αποφάσεις του Τραμπ. 

Σε μια τέτοια κατάσταση, οι άμεσες στρατιωτικές απειλές προς το Κρεμλίνο (όπως η μεταφορά Tomahawk στο Κίεβο) είναι απλά απερίσκεπτες.

Ο Τραμπ δεν βρίσκεται σε θέση να μιλά με τέτοιον τόνο στην Ρωσία. Πράγματι, οι σκέψεις του αρχίζουν να παραπαίουν, σαν να παραμιλά. Χθες, σε ένα αεροπλάνο, ενώ πετούσε καθ’ οδόν προς τη Μέση Ανατολή, άρχισε να αναρωτιέται για το αν θα πάει στον Παράδεισο — ή αν βρίσκεται ήδη εκεί.

Όλα αυτά είναι εξαιρετικά επικίνδυνα. Γερόντια με προχωρημένη άνοια, ανώμαλοι, διεστραμμένοι, τοξικομανείς, παρανοϊκοί ολιγάρχες-τεχνοκράτες, σεκταριστές, φεμινίστριες και φανατικοί παγκοσμιοποιητές βρίσκονται πλέον στην ηγεσία των δυτικών χωρών — κι αυτό έχει γίνει ο κανόνας.

Η σύγχρονη Δύση και τα κράτη-πελάτες της έχουν μετατραπεί στην κύρια απειλή για όλη την ανθρωπότητα. Ο δυτικός πολιτισμός έχει τρελαθεί.

Κάθε υπόνοια κοινής λογικής στη Δύση καταστέλλεται ανελέητα εν τη γενέσει της — ή φιμώνεται με μια σφαίρα, όπως στην περίπτωση του Τσάρλι Κερκ.

Κάτω από αυτές τις συνθήκες, είναι πολύ δύσκολο να φανταστεί κανείς, ακόμη και θεωρητικά, το πώς θα μπορούσε να αποφευχθεί ένας μεγάλος καταστροφικός πόλεμος. Διότι η απειλή προέρχεται ακριβώς από τη Δύση, της οποίας οι ηγέτες φαίνεται να είναι διανοητικά ασταθείς & διαταραγμένοι.

Μετάφραση: Οικονόμου Δημήτριος

https://www.geopolitika.ru/el/article/o-syghronos-dytikos-kosmos-kai-ta-krati-pelates-toy-ehoyn-metatrapei-stin-kyria-apeili-gia